Ireneusz (Bulović)

Ireneusz

Irinej

Mirko Bulović

Biskup Baczki

Kraj działania

Serbia

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1947
Stanišić

Biskup Baczki

Okres sprawowania

od 1990

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia Baczki

Śluby zakonne

przed 1969

Diakonat

przed 1969

Prezbiterat

przed 1969

Nominacja biskupia

1989

Chirotonia biskupia

20 maja 1990

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

20 maja 1990

Miejscowość

Peć

Miejsce

Cerkiew św. Mikołaja

Konsekrator

Jan (Pavlović)

Współkonsekrowani biskupi
Konstantyn (Đokić)	21 lipca 1991
Milutin (Knežević)	20 lipca 2003
Jan (Purić)	19 maja 2004
Teodozjusz (Šibalić)	20 czerwca 2004
Maksym (Vasiljević)	18 lipca 2004
Gerazym (Popović)	25 lipca 2004
Antoni (Pantelić)	23 lipca 2006
Jan (Ćulibrk)	4 września 2011
Andrzej (Ćilerdžić)	18 września 2011
Sergiusz (Karanović)	26 lipca 2014
Arseniusz (Glavčić)	31 sierpnia 2014
Amfilochiusz (Stergiu)	18 października 2014
Leonid (Tołmaczow)	14 grudnia 2014
Hieronim (Močević)	28 września 2014
Nikodem (Kosović)	1 października 2017
Cherubin (Đermanović)	10 czerwca 2018
Stefan (Šarić)	17 czerwca 2018
Hezychiusz (Rogić)	23 czerwca 2018

Ireneusz, imię świeckie Mirko Bulović (ur. 11 lutego 1947 w Stanišiciu) – biskup Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

W 1969 ukończył studia na wydziale teologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Jeszcze jako student złożył wieczyste śluby zakonne przed swoim ojcem duchowym, archimandrytą Justynem (Popoviciem). W tym samym roku biskup raszko-prizreński Paweł (Stojčević) wyświęcił go na hierodiakona, a następnie na hieromnicha.

Hieromnich Ireneusz przebywał dwa lata w monasterze Ostrog, będąc równocześnie wykładowcą w szkole przy tymże klasztorze. W latach 1970–1980 żył w Atenach, gdzie ukończył studia podyplomowe na wydziale teologicznym uniwersytetu i w czerwcu 1980 obronił doktorat. W latach 1980–1981 był wykładowcą Instytutu św. Sergiusza w Paryżu w katedrze Nowego Testamentu. W 1989 Sobór Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa morawskiego, wikariusza eparchii belgradzkiej. Jego chirotonia miała miejsce 20 maja 1990. Już 24 grudnia tego samego roku został ordynariuszem eparchii Baczki z siedzibą w Nowym Sadzie.

Opublikował szereg tekstów i rozważań teologicznych, jest redaktorem teologicznego czasopisma eparchii Baczki Beseda. Jest członkiem komisji przekładowej przy Synodzie Serbskiego Kościoła Prawosławnego, Stowarzyszenia Biblistów Grecji, Związku Pisarzy Serbii oraz uczestnikiem dialogu ekumenicznego z Kościołem luterańskim oraz Kościołem katolickim. Nosi tytuł profesora zwyczajnego Instytutu św. Sergiusza w Paryżu. Oprócz tekstów na tematy stricte teologiczne wypowiadał się również na temat wzajemnych relacji państwa i Kościoła, twierdząc, iż popiera „organiczny związek” między „wolną Cerkwią w wolnym państwie”, przeciwstawiając się przy tym próbom budowy Kościoła państwowego lub też państwa laickiego^[1].

W 2010 był jednym z trzech kandydatów do objęcia urzędu patriarchy Serbii (obok metropolity Czarnogóry i Przymorza Amfilochiusza (Radovicia) oraz biskupa Niszu Ireneusza (Gavrilovicia), wybranego ostatecznie patriarchą)^[2]. Pełni funkcję rzecznika prasowego Świętego Soboru Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego^[3].

Przypisy

↑ D. Gil, Kryzys tożsamości: Serbska Cerkiew Prawosławna wobec przemian polityczno-społecznych po 5 października 2000 roku, [w:] red. M. Dąbrowska-Partyka, W poszukiwaniu nowego kanonu. Reinterpretacje tradycji kulturalnej w krajach postjugosłowiańskich po 1995 roku, Kraków 2005, ISBN 83-233-2010-1, s. 277
↑ tt_news=12460&tx_ttnews[backPid]=1&cHash=1003cfba4f Paweł Karczewski, Patriarcha serbski Ireneusz]
↑ Свети Архијерејски Сабор изабрао досадашњег Викарног Епископа Теодосија за новог Епископа Рашко-призренског и Косовско-метохијског