Kwas kargluminowy
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C6H10N2O5 | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 190,15 g/mol | |||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 1188-38-1 | |||||||||||||||||||||||||
PubChem | 121396 | |||||||||||||||||||||||||
DrugBank | DB06775 | |||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||||||||
ATC | A16AA05 | |||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
|
Kwas kargluminowy (łac. acidum cargluminicum) – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu L-glutaminowego, stosowana w leczeniu hiperamonemii wywołanej niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej[4].
Mechanizm działania
Kwas kargluminowy budową chemiczną przypomina N-acetyloglutaminian[4]. Jest to występujący w organizmie aktywator sytetazy karbamoilofosforanowej, która jest pierwszym enzymem cyklu mocznikowego. Kwas kargluminowy wykazuje mniejsze powinowactwo do syntetazy karbamoilofosforanowej niż N-acetyloglutaminian. Badania kliniczne wykazały jednak, że jest silniejszym aktywatorem tego enzymu i znacznie skuteczniej chroni przed zatruciem amoniakiem w przypadku hiperamonemii. Dzieje się tak dlatego, że kwas kargluminowy:
- znacznie lepiej przenika przez błonę mitochondrialną
- jest odporniejszy na hydrolizę, która zachodzi pod wpływem aminoacylazy cytozolu.
Kwas kargluminowy, w wyniku aktywacji syntetazy karbamoilofosforanowej, zmniejsza stężenie amoniaku we krwi poprzez zwiększenie syntezy mocznika[5]. Zapobiega to powstawaniu nieodwracalnych zmian w narządach, przede wszystkim w mózgu.
Farmakokinetyka
Lek słabo wchłania się z przewodu pokarmowego (30%), osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 3 godzinach. Lek nie wiąże się z białkami osocza. Okres półtrwania kwasu kargluminowego jest dwufazowy i wynosi odpowiednio 12 i 28 godzin.
Lek metabolizowany jest w jelitach przy udziale tamtejszej flory bakteryjnej. Powstałe w ten sposób metabolity osiągają we krwi stężenie szczytowe po 36–48 godzinach. Ostatecznym metabolitem kwasu kargluminowego jest dwutlenek węgla, który wydalany jest przez płuca. Około 9% podanej dawki wydalane jest w postaci niezmienionej, głównie z kałem (60%).
Wskazania
Leczenie hiperamonemii wywołanej niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej. Lek obniża niebezpiecznie wysokie stężenie amoniaku we krwi w ciągu 24 godzin. Leczenie kwasem kargluminowym powinno rozpocząć się tak szybko, jak to tylko możliwe (nawet pierwszego dnia życia[6]), zanim dojdzie do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu spowodowanych toksycznym działaniem amoniaku.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na kwas kargluminowy lub jakikolwiek składnik preparatu,
- okres karmienia piersią.
Ostrzeżenia specjalne
- Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza doświadczonego w leczeniu chorób metabolicznych.
- Przed rozpoczęciem regularnego leczenia należy przeprowadzić próbę wrażliwości na kwas kargluminowy, w celu ustalenia dawki pozwalającej na utrzymywanie normalnego poziomu amoniaku we krwi.
- Przez cały okres leczenia należy oznaczać stężenie amoniaku i aminokwasów we krwi.
- W niektórych przypadkach konieczne jest zmniejszenie podaży białka oraz uzupełnianie niedoborów argininy.
Interakcje
Wydaje się, że kwas kargluminowy nie wchodzi w interakcje z innymi lekami. Brak jednak specyficznych badań w tym zakresie.
Działania niepożądane
Występują sporadycznie i nie wymagają przerywania leczenia. Zaobserwowano tylko zwiększenie potliwości oraz wzrost aktywności aminotransferaz.
Przypadki przedawkowania
Odnotowano tylko jeden tego typu przypadek – u pacjenta otrzymującego kwas kargluminowy w ilości 750 mg/kg mc./dobę. Miał on charakter reakcji sympatykomimetycznej, objawiającej się: tachykardią, obfitym poceniem się, nadmiernym wydzielaniem śluzu w oskrzelach, podwyższoną ciepłotą ciała i niepokojem ruchowym. Objawy zatrucia ustąpiły po obniżeniu dawki.
Preparaty
- Carbaglu – Orphan Europe – tabletki podzielne 200 mg do sporządzania zawiesiny doustnej.
Przypisy
- ↑ Carglumic acid, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB06775 (ang.).
- ↑ Carglumic acid, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2015-12-28] (ang.).
- ↑ a b Charakterystyka Produktu Leczniczego Carbaglu. [dostęp 2015-12-28].
- ↑ a b M.M. Tuchman M.M. i inni, N-carbamylglutamate markedly enhances ureagenesis in N-acetylglutamate deficiency and propionic acidemia as measured by isotopic incorporation and blood biomarkers, „Pediatric research”, 64, 2, 2008, s. 213–217, DOI: 10.1203/PDR.0b013e318179454b, PMID: 18414145 .
- ↑ L.L. Caldovic L.L. i inni, Restoration of ureagenesis in N-acetylglutamate synthase deficiency by N-carbamylglutamate, „The Journal of pediatrics”, 145, 4, 2004, s. 552–524, DOI: 10.1016/j.jpeds.2004.06.047, PMID: 15480384 .
- ↑ N.N. Guffon N.N. i inni, Neonatal hyperammonemia: the N-carbamoyl-L-glutamic acid test, „The Journal of pediatrics”, 147, 2, 2005, s. 260–262, DOI: 10.1016/j.jpeds.2005.04.059, PMID: 16126063 .
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
A16A – Inne leki działające na przewód pokarmowy i metabolizm |
|
---|