Ryszard Nieszporek
Data i miejsce urodzenia | 16 maja 1908 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 lipca 1985 | ||
Minister górnictwa | |||
Okres | od 22 kwietnia 1949[1] | ||
Przynależność polityczna | |||
Następca | Piotr Jaroszewicz | ||
Odznaczenia | |||
|
Ryszard Nieszporek (ur. 16 maja 1908 w Bielszowicach – ob. Ruda Śląska, zm. 12 lipca 1985 w Katowicach) – polski górnik i polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji, minister górnictwa i energetyki (1949–1950), minister górnictwa (1950–1954).
Życiorys
Uzyskał wykształcenie podstawowe, z zawodu górnik. Przed wojną więziony za działalność polityczną w Komunistycznej Partii Polski. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PZPR zastępca członka (1948–1959) i członek (1959–1964) Komitetu Centralnego.
Od marca 1945 do listopada 1948 wiceprzewodniczący, a następnie do kwietnia 1949 przewodniczący zarządu głównego Centralnego Związku Zawodowego Górników. Pełnił mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. Był kolejno ministrem górnictwa i energetyki oraz ministrem górnictwa w latach 1949–1954, następnie w 1954 podsekretarzem stanu i I wiceministrem. W latach 1954–1964 przewodniczący prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach.
Od października 1964 do stycznia 1970 ambasador PRL w Bułgarii. Był przewodniczącym zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Katowicach, w latach 1974–1983 członkiem prezydium Zarządu Głównego, a od 1983 członkiem Krajowej Rady TPPR.
Pochowany wraz z Heleną Nieszporek (1913–2001) na Cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach (kwatera 13-1-76)[2].
Odznaczenia
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1978)[3]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka „Zasłużony Górnik PRL”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Złota odznaka „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego” (1960)[4]
- Order Jeźdźca z Madary I klasy (Ludowa Republika Bułgarii, 1970)[5]
- Order „Znak Honoru” (ZSRR, 1984)[6]
- inne odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
- ↑ Do 30 marca 1950 jako minister górnictwa i energetyki.
- ↑ Informacje w serwisie Grobonet.
- ↑ Wręczenie wysokich odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1978, nr 165, s. 1.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 249, 19 października 1960, s. 1.
- ↑ Wysokie bułgarskie odznaczenie dla R. Nieszporka, „Trybuna Robotnicza”, nr 23, 28 stycznia 1970, s. 2.
- ↑ Wysokie odznaczenia ZSRR dla działaczy TPPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 182, 1 sierpnia 1984, s. 1.
Bibliografia
- TadeuszT. Mołdawa TadeuszT., Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 402, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887 .
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- Zmarł Ryszard Nieszporek, „Trybuna Robotnicza”, nr 162, 13–14 lipca 1985, s. 1–2.
- p
- d
- e
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
|