Stanisław Szablewski
kapitan administracji (taborów) | |
Data i miejsce urodzenia | 8 maja 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1916–1940 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 6 pułk piechoty |
Stanowiska | kierownik referatu |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Stanisław Michał Szablewski (ur. 8 maja 1897 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (taborów) Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Adama i Michaliny z Tryfanów[1]. Ukończył gimnazjum i Szkołę Handlową w Kaliszu.
W okresie I wojny światowej służył w Legionach Polskich (od 1916) w 6 pułku piechoty. Po ich rozwiązaniu był internowany w Szczypiornie oraz Łomży. Następnie służył w Polskim Korpusie Posiłkowym.
W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 29 pułku piechoty. W jednostce walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za swoje czyny został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych przeszedł do rezerwy. W 1921 roku został ponownie powołany do wojska i służył w 29 pułku Strzelców Kaniowskich. Ukończył Oficerską Szkołę dla Podoficerów w Bydgoszczy. 26 sierpnia 1926 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 31 sierpnia 1924 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[2][3]. 1 września 1926 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 31 sierpnia 1926 roku w korpusie oficerów piechoty. Służył w 15 pułku piechoty. W marcu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[4][5]. Do 1935 służył w Brygadzie KOP „Wilno” i batalionie KOP „Kopyczyńce”. W latach 1935–1938 pełnił służbę w 58 pułku piechoty. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 138. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1938 został przeniesiony do korpusu oficerów taborowych[7], a w następnym roku do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[8]. W 1939 roku był kierownikiem II referatu uzupełnień w Komendzie Rejonu Uzupełnień Miechów[9].
Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie spoczywa w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5200 (1922[11]
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[12]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[13]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938)[14][15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 527.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 87 z 29 sierpnia 1924 roku, s. 495.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 25 września 1924 roku, s. 540.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 121.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 107, 910.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 389.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 39.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 308.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 853.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dekret Naczelnika Państwa L. 11268 V.M. Adj. Gen. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 6, s. 227)
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 107, tu tylko nadanie po raz pierwszy.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 39 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 308, autorzy nie wymienili innych orderów i odznaczeń.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 31, 274.
- Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 107, 910.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.