Zabytkowe wioski regionów Shirakawa-gō i Gokayama
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Ogimachi, Shirakawa-gō | |
Państwo | Japonia |
---|---|
Typ | kulturowy |
Spełniane kryterium | IV, V |
Numer ref. | 734 |
Region[b] | Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę | 1995 |
Położenie na mapie Japonii | |
36°24′00″N 136°53′00″E/36,400000 136,883333 | |
Zabytkowe wioski regionów Shirakawa-gō i Gokayama (jap. 白川郷・五箇山の合掌造り集落 Shirakawa-gō・Gokayama no gasshō-zukuri shūraku) – dwa sąsiadujące ze sobą regiony o nazwach: Shirakawa-gō (prefektura Gifu) i Gokayama (prefektura Toyama) leżące w górach wzdłuż doliny rzeki rzeki Shō (Shō-gawa). W 1995 roku trzy wioski tych regionów zostały wpisane łącznie na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod numerem 734, ze względu na tradycyjne, całkowicie odmienne od pozostałych regionów kraju budownictwo drewnianych chat w stylu gasshō-zukuri, z których niektóre mają ponad 250 lat[1].
Te trzy wioski to: Ogimachi w regionie Shirakawa-gō oraz Ainokura i Suganuma w regionie Gokayama[1].
Opis
Ogimachi jest największą wioską i główną atrakcją regionu Shirakawa-gō. Kilkanaście gospodarstw funkcjonuje jako minshuku (rodzinne kwatery), oferując noclegi i wyżywienie[2].
Region Gokayama jest trudniej dostępny. Najładniejsze wioski to właśnie Suganuma i Ainokura. Są one mniej rozwinięte i mniej zatłoczone niż te w Shirakawa-gō. Suganuma, jedna z głównych atrakcji Gokayamy, składa się z dwóch obszarów, Suganuma Village i Gokayama Gasshō no Sato. Są one połączone tunelem. Wiele chat w Gokayama Gasshō no Sato przeniesiono z innych miejsc, aby uchronić je przed zniszczeniem. Obecnie nikt w nich nie mieszka. Są używane przez grupy szkolne, które mogą zostać na noc, poznając tradycyjne życie wsi[3].
W Suganuma stworzono dwa niewielkie muzea: Saletra Museum i Folk Museum. W pierwszym z nich pokazana jest historia, narzędzia i proces wytwarzania saletry, składnika prochu strzelniczego. W drugim natomiast zebrano narzędzia i artykuły gospodarstwa domowego używane w życiu codziennym. Wśród eksponowanych obiektów znajdują się m.in.: narzędzia służące do uprawy roli, hodowli jedwabników i wyrobu papieru washi[3].
Ainokura jest najbardziej odległą wioską w regionie Gokayama. Jest tam ok. 20 gospodarstw. Wiele z nich pozostaje prywatnymi domostwami, kilka zostało przekształconych w restauracje, muzea i minshuku. Wieś zachowała wiele ze swojej tradycyjnej kultury. Widać to w tańcach i muzyce ludowej, w których wykorzystuje się wiele tradycyjnych instrumentów, charakterystycznych dla tego obszaru, jak sasara, złożona z ponad stu drewnianych kleszczyków połączonych ze sobą, jest symbolem regionu i popularną pamiątką[4].
Gasshō-zukuri
Drewniane domy w Shirakawa-gō i Gokayama są zbudowane w stylu architektonicznym zwanym gasshō-zukuri. Jest to tradycyjny styl architektury z wysokim, krytym strzechą, stromym dachem o trójkątnej ramie, rozwijanym przez pokolenia tak, aby wytrzymywał bardzo obfite ilości śniegu, które w tym regionie są regułą. Nagromadzony śnieg może osiągnąć wysokość 200 cm lub więcej, a największe odnotowane opady śniegu wyniosły 4,5 m[5][6][7].
Domy są 3-4 piętrowe, znacznie większe od typowych domów japońskich. Górne piętra były zwykle wykorzystywane do hodowli jedwabników, a pomieszczenia najniższe do produkcji saletry, surowca do wyrobu prochu. Był to ważny przemysł regionu w okresie Edo. Produkcja saletry ustała w XIX wieku, lecz hodowla jedwabników trwała do lat 70. XX wieku.
Galeria
- Dom w Gokayama (2019)
- Muzeum i minshuku w tradycyjnym domu regionu Gokayama, prefektura Toyama (2019)
- Zima w wiosce Shirakawa, region Shirakawa-gō, prefektura Gifu (2018)
- Wieś Suganuma, Gokayama, zimą
- Konstrukcja wewnętrzna dachu
Przypisy
- ↑ a b Historic Villages of Shirakawa-go and Gokayama. UNESCO World Heritage Centre, 2022. [dostęp 2022-06-26]. (ang.).
- ↑ Ogimachi Village. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
- ↑ a b Suganuma Village. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
- ↑ Ainokura Village. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
- ↑ Briefly about Shirakawa-go. Shirakawa-go Tourist Association. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
- ↑ Kenkyusha's New Japanese English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 318. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 277. ISBN 978-4-385-13107-8.
Linki zewnętrzne
- Strona UNESCO opisująca wioski (ang.)
- Informacja o wioskach (ang.)
- Informacja o wiosce Suganuma (ang.)
- Informacje o wiosce Ainokura (ang.)
- Informacje o wieosce Ogimachi (ang.)
- Strona oficjalna Shirakawa-go Tourist Association (ang.)
- p
- d
- e
Kulturowe |
| ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przyrodnicze |
|
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.