De Grand Prix-wegrace der Naties 1950 was zesde en laatste race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1950. De races werden verreden op 10 september 1950 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije.
Algemeen
In de Grand Prix des Nations kwamen niet alleen alle klassen aan de start, maar werden ook wereldtitels in de 500cc-, 250cc-, 125cc- en de zijspanklasse beslist. In de 350cc-klasse was Bob Foster al wereldkampioen.
500cc-klasse
Geoff Duke won de 500cc-race in Monza, maar de tweede plaats was voor Umberto Masetti voldoende om de wereldtitel te winnen. Arciso Artesiani scoorde zijn eerste podiumplaats met de MV Agusta 500 4C.
Uitslag 500cc-klasse | Niet gefinished Niet deelgenomen |
Top tien eindstand 500cc-klasse
350cc-klasse
De 350cc-race in Monza werd gewonnen door Geoff Duke, die al vrij stevig op de tweede plaats van het wereldkampioenschap stond. Les Graham werd tweede in de race en schoof daardoor eindelijk Artie Bell in de stand om het wereldkampioenschap voorbij. Bell had alleen punten gescoord in de TT van Man en was daarna zwaargewond geraakt in de GP van België.
Uitslag 350cc-klasse | Niet deelgenomen |
Top tien eindstand 350cc-klasse
250cc-klasse
Dario Ambrosini won met zijn Benelli 250 Bialbero de derde race van het seizoen en stelde daarmee zijn wereldtitel veilig. Dat was een teleurstelling voor Moto Guzzi, dat een flink aantal rijders met de nieuwe Moto Guzzi Gambalunghino had uitgerust, die echter niet overal aan de start kwamen. Ambrosini was ook de enige Italiaan geweest die naar de TT van Man was gereisd en Moto Guzzi-coureur Maurice Cann kwam lang niet overal aan de start.
Top tien eindstand 250cc-klasse
125cc-klasse
Gianni Leoni won de 125cc-race, maar hij had nog slechts een theoretische kans op de wereldtitel. Het was echter al duidelijk dat de wereldtitel naar een van de drie Mondial-fabriekscoureurs zou gaan, want zij waren als enige naar de Ulster Grand Prix afgereisd. Bruno Ruffo had aan de vierde plaats genoeg om wereldkampioen te worden. Leoni kwam door zijn overwinning op gelijke hoogte met Carlo Ubbiali, die hij met 0,8 seconde verschil versloeg.
Top tien eindstand 125cc-klasse
Zijspanklasse
Eric Oliver en Ercole Frigerio waren eigenlijk de enige twee die de zijspanklasse serieus namen, maar Oliver, met bakkenist Lorenzo Dobelli, beschikte over het nieuwste Norton Manx-blok, terwijl Frigerio het met de verouderde eencilinder Gilera Saturno moest stellen. Oliver/Dobelli wonnen dan ook hun derde race en werden wereldkampioen.
Top tien eindstand zijspanklasse
Pos. | Coureur | Bakkenist | Motorfiets | Ptn. |
1 | Eric Oliver | Lorenzo Dobelli | Norton | 24 |
2 | Ercole Frigerio | Ezio Ricotti | Gilera | 18 |
3 | Hans Haldemann | Josef Albisser | Norton | 8 |
4 | Ferdinand Aubert | René Aubert | Norton | 7 |
5 | Henry Meuwly | Pierre Devaud | Gilera | 3 |
Jakob Keller | Gianfranco Zanzi | Gilera |
7 | Alphonse Vervroegen | Pierrot Vervroegen | FN | 2 |
Willy Wirth | Fred Schürtenberger | Gilera |
Ernesto Merlo | Dino Magri | Gilera |
10 | Fritz Mühlemann | Marie Mühlemann | Norton | 2 |
Bronnen, noten en/of referenties
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ a b c d Diverse websites, inclusief motogp.com, vermelden Harry Hinton's zoon Eric Hinton. Eric was in 1950 pas 16 jaar oud en mocht nog niet deelnemen aan wegraces. Bovendien is het opvallend dat in het seizoen 1950 Harry en Eric nooit tegelijk in dezelfde klasse reden. Daar komt bij dat zijn eigen familie bij zijn overlijden verklaarde dat Eric in 1956 als deel van het Australische Isle of Man TT-team voor het eerst naar Europa reisde. Daarom is het aannemelijk dat het hier Harry Hinton betreft.
- ↑ a b Artie Bell was tijdens de GP van België zodanig gewond geraakt dat hij nooit meer zou kunnen racen.
- ↑ a b c d Niet gefinished, niet deelgenomen of niet geregistreerd.