Grand Prix-wegrace van Duitsland 1959 |
|
|
Land | Bondsrepubliek Duitsland |
Datum | 14 juni 1959 |
Organisator | FIM/DMV |
500 cc |
Snelste ronde | John Surtees |
Eerste | John Surtees |
Tweede | Remo Venturi |
Derde | Bob Brown |
350 cc |
Snelste ronde | John Surtees |
Eerste | John Surtees |
Tweede | Gary Hocking |
Derde | Ernesto Brambilla |
250 cc |
Snelste ronde | Emilio Mendogni |
Eerste | Carlo Ubbiali |
Tweede | Emilio Mendogni |
Derde | Horst Fügner |
125 cc |
Snelste ronde | Carlo Ubbiali |
Eerste | Carlo Ubbiali |
Tweede | Tarquinio Provini |
Derde | Mike Hailwood |
Zijspan |
Snelste ronde | Walter Schneider/ Hans Strauß |
Eerste | Florian Camathias/ Hilmar Cecco |
Tweede | Walter Schneider/ Hans Strauß |
Derde | Max Deubel/ Horst Höhler |
De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1959 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1959. De races werden verreden op 14 juni 1959 op de Hockenheimring nabij Hockenheim. Alle klassen kwamen aan de start.
Algemeen
100.000 toeschouwers zagen de overwinning in vijf klassen naar slechts twee merken gaan: MV Agusta won alle soloklassen en BMW won de zijspanklasse.
500cc-klasse
MV Agusta zette in plaats van John Hartle de Italiaan Remo Venturi op de MV Agusta 500 4C, naast John Surtees uiteraard. Surtees won de race met 14,5 seconde voorsprong op Venturi, maar de derde man, Bob Brown, was met zijn Norton Manx al op een ronde gereden. Dat was heel veel op een circuit van bijna acht kilometer lengte. Omdat Alistair King niet deelnam klom Brown naar de derde plaats in de WK-stand.
Uitslag 500cc-klasse | Niet gefinist | Niet deelgenomen |
Top tien tussenstand 500cc-klasse
350cc-klasse
Ook in de 350cc-race kwam John Hartle niet aan de start. Zijn MV Agusta 350 4C werd bestuurd door Ernesto Brambilla, die echter Norton-rijder Gary Hocking voor zich moest dulden. John Surtees won zijn derde 350cc-race op rij.
Uitslag 350cc-klasse | Niet gefinist | Onbekend[1] |
Top tien tussenstand 350cc-klasse
250cc-klasse
In de TT van Man was de overmacht van MV Agusta nog overweldigend geweest, maar in Duitsland was dat niet zo. WK-leider Tarquinio Provini viel uit en Carlo Ubbiali wist weliswaar te winnen, maar in dezelfde seconden finishten ook Emilio Mendogni met de Moto Morini en Horst Fügner met zijn MZ. Geoff Duke trad aan met een Benelli 250 Bialbero en werd zesde.
Uitslag 250cc-klasse | Niet gefinisht | Onbekend[1] |
Top tien tussenstand 250cc-klasse
125cc-klasse
De 125cc-race was vooral spannend tussen MV Agusta-rijders Carlo Ubbiali en Tarquinio Provini, die binnen een seconde de finish passeerde. De Ducati's van Mike Hailwood, Francesco Villa en Bruno Spaggiari hadden echter geen grote achterstand.
Uitslag 125cc-klasse Niet gefinist | Onbekend[1] |
Top negen tussenstand 125cc-klasse
(Slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)
Zijspanklasse
In de zijspanrace gingen alle punten naar BMW. Zonder fabrieksorders, want BMW gaf geen fabriekssteun meer, konden de rijders het onder elkaar uitvechten. Florian Camathias won met minder dan twee seconden verschil van Walter Schneider. Daarachter kwam debutant Max Deubel, die nog geen internationale licentie had en alleen in Duitsland mocht starten.
Uitslag zijspanklasse | Onbekend[1] Coureur | Bakkenist | Merk | Edgar Strub | Jo Siffert en Mick Woollett | BMW | Alwin Ritter | Peter Joss | BMW | Helmut Fath | Alfred Wohlgemuth | BMW | Jo Rogliardo | Marcel Godillot | BMW | Joseph Duhem | Roger Burtin | BMW | Bill Beevers | John Chisnell | BMW | Bill Boddice | Bill Canning | Norton | Owen Greenwood | Terry Fairbrother | Triumph | Pip Harris | Ray Campbell | BMW | |
Top tien tussenstand zijspanklasse
Bronnen, noten en/of referenties
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ a b c d Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.