Antonio Bacci
Kardynał diakon | |||
| |||
Kraj działania | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 września 1885 | ||
Data i miejsce śmierci | 20 stycznia 1971 | ||
Sekretarz Listów Książęcych | |||
Okres sprawowania | 1931–1960 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 9 sierpnia 1909 | ||
Nominacja biskupia | 5 kwietnia 1962 | ||
Sakra biskupia | 19 kwietnia 1962 | ||
Kreacja kardynalska | 28 marca 1960 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 19 kwietnia 1962 |
---|---|
Konsekrator | Jan XXIII |
Współkonsekratorzy | Giuseppe Pizzardo |
Antonio Bacci (ur. 4 września 1885 w Giugnola, zm. 20 stycznia 1971 w Rzymie) – włoski kardynał, latynista.
Jako jeden z wiodących ekspertów od łaciny, Bacci był przeciwnikiem wprowadzenia języków narodowych do mszy po Soborze watykańskim II. Był współautorem Krótkiej analizy krytycznej Novus Ordo Missae, listu skierowanego do papieża Pawła VI w 1969 roku[1].
Życiorys
Ukończył seminarium w rodzinnej archidiecezji Florencja. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 sierpnia 1909. Był następnie wykładowcą i ojcem duchownym swego rodzimego seminarium. W latach 1922–1931 pracował w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. W tym czasie otrzymał tytuły prywatnego szambelana papieskiego i prałata. Od 1931 sprawował funkcję sekretarza Listów Książęcych. Był odpowiedzialny za przygotowywanie dokumentów papieskich w języku łacińskim. Jako specjalistę od tego języka powoływano go do wygłaszania mów żałobnych, pisanych i odczytywanych przez niego w doskonały sposób. Był też duchownym, który wygłosił rozważania w kaplicy Sykstyńskiej podczas konklawe 1958. Nowemu papieżowi Janowi XXIII tak spodobała się ta łacińska mowa Bacciego, że obdarzył go purpurą kardynalską na konsystorzu z marca 1960[2].
Po wprowadzeniu wymogu przyjęcia święceń biskupich przez kardynałów, Bacci otrzymał wraz z jedenastoma kolegami sakrę w dniu 19 kwietnia 1962. Otrzymał stolicę tytularną Colonia de Cappadocia. Głównym konsekratorem był Jan XXIII. Uczestnik konklawe 1963. Pochowany został w rodzinnej miejscowości.
Przypisy
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy.
- Catholic-Hierarchy
- Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005.
- John-Peter Pham, Następcy Świętego Piotra. Kulisy śmierci i wyborów papieży, Poznań 2005.
Linki zewnętrzne
- Krótka analiza krytyczna Novus Ordo Missae
- p
- d
- e
- Treccani: antonio-bacci