Tommaso Riario Sforza
Kardynał diakon | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 8 stycznia 1782 | ||
Data i miejsce śmierci | 14 marca 1857 | ||
Miejsce pochówku | |||
Kamerling | |||
Okres sprawowania | 3 kwietnia 1843–14 marca 1857 | ||
Protodiakon | |||
Okres sprawowania | 7 listopada 1842–14 marca 1857 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 28 sierpnia 1823 | ||
Kreacja kardynalska | 10 marca 1823 | ||
Kościół tytularny | Santa Maria in Via Lata | ||
|
Tommaso Riario Sforza (ur. 8 stycznia 1782 w Neapolu, zm. 14 marca 1857 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził z arystokratycznej, rzymskiej rodziny; był synem Nicoli Riaro Sforzy i Giovanny Di Somma[1]. Od kwietnia 1803 był referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, a od 1806 – protonotariuszem apostolskim[1]. 10 marca 1823 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Giorgio in Velabro[2]. Kilka miesięcy później, 28 sierpnia 1823, przyjął święcenia kapłańskie[2]. Następnie zaczął pracować w Kurii Rzymskiej, na kilku stanowiskach[1]. Od stycznia 1828 do maja 1830 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. Kilkukrotnie pełnił także rolę legata m.in. w Forlì, Urbino i Pesaro, a także uczestniczył w konklawe w 1823, 1829, 1830-1831 i 1846[1]. Od 13 maja 1837 do śmierci był kardynałem protodiakonem i z racji tego, w 1846, ogłaszał elekcję Piusa IX[1]. 3 kwietnia 1843 został kamerlingiem Kościoła Rzymskiego i pełnił ten urząd do śmierci[2]. Zmarł jako ostatni żyjący kardynał z nominacji Piusa VII[1].
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e