Droga wojewódzka nr 137

DW137
Początek drogi

Słubice[1]
52°20′27″N 14°35′05″E/52,340920 14,584770

Koniec drogi

Trzciel[1]
52°22′06″N 15°51′56″E/52,368440 15,865650

Długość

100,1[2] km

Województwa

lubuskie

Zdjęcie
Droga wojewódzka 137 w Nowych Biskupicach w 2006 roku
Droga wojewódzka 137 w Nowych Biskupicach w 2006 roku
Przebieg trasy
Legenda
w użyciu
  projekt, budowa, konieczność modernizacji
węzeł drogowy typu WA
węzeł drogowy typu WB
skrzyżowanie
rondo
przejście graniczne
punkt poboru opłat (PPO)
stacja poboru opłat (SPO)
most / wiadukt / estakada
prom
rzeka – brak przeprawy
przejazd kolejowo-drogowy
tunel
parking z bufetem
stacja paliw
restauracja
hotel / motel lub inne miejsce noclegowe
drogowy odcinek lotniskowy
roboty budowlane
zakaz ruchu
29  Krosno Odrzańskie 32
29  31, Granica Państwa Granica państwa, Frankfurt (Oder) Niemcy, Berlin Niemcy
Słubice
137 ulica Kunowicka
(0) ul. 1 Maja 29
(1,2) rondo Tajnej Organizacji Nauczycielskiej (ul. Obozowa)
ul. Wiosenna
(2,1) os. Przemysłowe
(2,6) os. Zielone Wzgórza
(3,7) Kunowice – ul. Dworcowa
(3,9) Stacja paliw Kunowice (BiPetrol)
(7,9) Nowe Biskupice – droga powiatowa do Rzepina
(11,5) Sułów
(14) przejazd kolejowy przez Nadodrzankę 273 Wrocław Gł. – Szczecin Gł.
(14) dworzec kolejowy Kowalów
(14,2) Kowalów – ul. Starkowska / ul. Rzepińska 139
(14,8) Stacja paliw Kowalów (Orlen)
(14,9) Kowalów – ul. Radowska 139
(17,9) Serbów
Świniary
Świniary
parking leśny
Ośno Lubuskie
(22,5-27) obwodnica Ośna Lubuskiego
(22,5) ul. Słubicka
wiadukt nad nieczynną linią 364 Wierzbno – Rzepin
i Połęczną
(24,8) rondo ul. Rzepińska 134
(27) rondo ul. Sulęcińska 134
(27) Stacja paliw Ośno Lubuskie (Orlen)
(w odległości 1 km)
(30,3) przejazd kolejowy przez nieczynną linię 364
(35,2) Drogomin
Długoszyn
(39,9) Długoszyn 138
137 odcinek wspólny z 138
(40,4) przejazd kolejowy przez nieczynną linię 364
Sulęcin
137 ulica 3 Maja
(42,7) most nad Postomią
(42,9) rondo Cyklistów – ul. Kościuszki
137 ulica Wiejska
(43,3) rondo Unii Europejskiej – ul. Lipowa / ul. Okopowa
137 ulica Emilii Plater
(44,1) rondo Włodarczaka – ul. Kościuszki / ul. Witosa 138 / ul. Kupiecka
137 ulica Poznańska
(44,3) Stacja paliw Sulęcin (Orlen)
ul. Jana Paska
ul. Leśna
(49,5) Wędrzyn 136
(53,3) przejazd kolejowy przez linię 364
(53,3) dworzec kolejowy Trzemeszno Lubuskie
(54,1) Trzemeszno Lubuskie
(56,3) Grochowo
(60,5) przejazd kolejowy przez linię 364
Templewo
(67,1) Pieski
Pieski
Węzeł drogowy Międzyrzecz Zachód
(76) rondo Międzyrzecz Zachód S3E65
przejazd pod wiaduktem S3E65
(76,3) rondo Międzyrzecz Zachód S3E65
  (76,3) MOP Międzyrzecz (NEO)
(w odległości 0,1 km)
most nad Paklicą
(77,6) Międzyrzecz – ul. Kazimierza Wielkiego/ul. Mieszka I
parking
(78,3) Stacja paliw Międzyrzecz (Avia)
(78,4) Stacja paliw Międzyrzecz (Orlen)
(78,7) dworzec kolejowy Międzyrzecz
(w odległości 0,1 km)
(79) przejazd kolejowy przez linię 367 Zbąszynek – Gorzów Wlkp.
(80,1) Międzyrzecz – Obrzyce
droga do Żółwina
(81,5) przejazd kolejowy przez linię 364
(82,2) Bobowicko
(91,1) Siercz
droga do Bukowca
(100,1) Trzciel 92
92  Świebodzin, Rzepin, Świecko Granica państwa, Frankurt (Oder) Niemcy, Berlin Niemcy
92  Pniewy, Poznań, Września, Warszawa
DW 137 w Nowych Biskupicach
DW 137 w Sułowie
Do Trzciela 19 km

Droga wojewódzka nr 137 (DW 137) – droga wojewódzka w województwie lubuskim o długości 100,1 km[2], łącząca Słubice (DK 29) przez Ośno Lubuskie, Sulęcin i Międzyrzecz z Trzcielem (DK 92). Została zaliczona do klasy G. Jej zarządcą jest Dyrektor Zarządu Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze.

Z uwagi na fakt, że DW 137 biegnie równolegle do drogi krajowej nr 92, stanowi dla niej trasę alternatywną (DW 137 krzyżuje się z DK 92 w Trzcielu i na tym skrzyżowaniu kończy swój przebieg)[3].

Od 21 grudnia 2016 – dzięki wybudowaniu węzła Międzyrzecz Zachód – DW 137 posiada bezpośrednie połączenie z drogą ekspresową S3 (układ łącznic i rond umożliwia wjazd oraz wyjazd we wszystkich relacjach).

Na odcinku Słubice – Nowe Biskupice pokrywa się z dawnym śladem drogi międzynarodowej E8, istniejącej w latach 1962–1985.

Parametry techniczne

DW 137 jest drogą o przekroju jednojezdniowym, z dwoma pasami ruchu o szerokościach od 3,25 m do 4,80 m (po jednym w każdym kierunku) i o nawierzchni twardej (z masy bitumicznej). Na całej swej długości została zaliczona do klasy technicznej G (główna).

Przebudowy i rozbudowy

Od kwietnia 2005 do października 2006 – kosztem 20,11 mln zł – przebudowano 19-kilometrowy odcinek z Bobowicka do Trzciela (wykonawcą robót było Przedsiębiorstwo Robót Drogowych Lubartów SA)[4], zaś pomiędzy październikiem 2006, a październikiem 2007 za 20,18 mln zł przebudowano 28,3-kilometrowy fragment odcinka Słubice – Międzyrzecz (wykonawca: Polski Asfalt Sp. z o.o.)[5]. Obydwie inwestycje współfinansowano z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego. Od czerwca 2018 do marca 2020, kosztem 12,57 mln zł (w tym 10,7 mln zł z dofinansowania środkami Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO-Lubuskie 2020), przebudowano i rozbudowano kolejne cztery fragmenty odcinka Słubice – Międzyrzecz o łącznej długości 5,61 km[6] (wykonawca: Drogbud Przedsiębiorstwo Robót Drogowych Sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwo Budowy Dróg i Mostów Sp. z o.o Mińsk Mazowiecki)[7].

W międzyczasie, pomiędzy majem 2010, a grudniem 2011 - w ciągu DW 137 i DW 134 - wybudowano obwodnicę Ośna Lubuskiego, liczącą 5,745 km długości. Wykonawcą było konsorcjum: Przedsiębiorstwo Drogowe „Kontrakt” Sp. z o.o. (lider) i Energopol–Szczecin SA (partner). Wartość inwestycji wyniosła 28,7 mln zł, z czego 23,9 mln zł stanowiło dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Lubuskiego Regionalnego Programu Operacyjnego[8].

Historia numeracji

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie/klasyfikacje:

Numer Kategoria Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
Trasa do 1945 roku znajdowała się poza terytorium Polski. Brak danych dotyczących kategorii oraz numeracji w latach 1945–1952.
? droga równoważna z drogą główną / droga główna (Frankfurt) – Kunersdorf (Kunowice) – Neu Bischofsee (Nowe Biskupice) – Kohlow (Kowalów) – Drossen (Ośno Lubuskie) – Langenfeld (Długoszyn) – Zielenzig (Sulęcin) – Schermeisel (Trzemeszno Lubuskie) – Meseritz (Międzyrzecz) – Bobelwitz (Bobowicko) – Tirschtiegel (Trzciel) lata 30. – 1945
  • Der Große Conti-Atlas für Kraftfahrer, wyd. 18, Hannover: Kartographischer Verlag der Continental Caoutchouc-Compagnie G.m.b.H., 1938  (niem.).
  • DDAC Strassenkarte von Deutschland 1:1.250.000, München: Verlag Motorwelt-Wirtschafts- u. Verlags- G.m.b.H., 1941  (niem.).

• kategoria na podstawie materiałów źródłowych – atlas z 1938 r. przedstawia drogę jako „równoważną z drogą główną” (niem. Straßen, den Hauptstraßen gleichwertig), mapa z 1941 r. jako „drogę główną” (niem. Hauptverbindungsstraße)
• nieznana numeracja

45 E8

• droga państwowa
• droga międzynarodowa

Słubice – Nowe Biskupice

• krajowy: 1952–1975
• międzynarodowy: 1962–1975

Lista źródeł
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1962 .
  • Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, s. 64.
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. dziesiąte, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1971 .
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. jedenaste, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1972 .

• po wprowadzeniu numeracji międzynarodowej nie nanoszono krajowego na oznakowanie
• około 1975 roku oddano do użytku obwodnicę Rzepina oraz nowy odcinek trasy E8 do Świecka

?

• droga drugorzędna / droga lokalna („droga inna”): do 1985
• droga krajowa: od 1 X 1985[9]

Nowe Biskupice – Kowalów – Ośno Lubuskie – Długoszyn – Sulęcin – Trzemeszno Lubuskie – Międzyrzecz – Bobowicko – Trzciel 1952–1986
Lista źródeł
  • Centralny Urząd Geodezji i Kartografii, Mapa samochodowa Polski, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1956 .
  • Atlas samochodowy Polski, Druk rozpoczęto w kwietniu 1958 r. — ukończono w czerwcu 1958 r., Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, s. 64-65 .
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1962 .
  • Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, s. 64-65.
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. dziesiąte, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1971 .
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. jedenaste, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1972 .
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. trzecie, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1975 .
  • Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 65-66. ISBN 83-7000-017-7.
  • Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. VI. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1980, s. 65-66.
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 500 000, Załącznik do informatora samochodowo-motocyklowego – rocznik XXVIII, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1983 .
  • Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. IX. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1984, s. 65-66.
  • Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. IX. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1985, s. 65-66.

• mieszana kategoria według materiałów źródłowych – odcinek z Bobowicka do Trzciela oznaczano jako drogę lokalną, pozostałe jako drugorzędną
• nieznana numeracja

137

• droga krajowa: 1 X 1985–31 XII 1998 / 2000
• droga wojewódzka: od 1 I 1999 / 2000

granica państwa – Słubice – Sulęcin – Międzyrzecz – Trzciel od 14 II 1986
Lista źródeł
  • Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych. (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  • Polska: atlas samochodowy 1:300 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1992. ISBN 83-7000-080-0.
  • Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. 1, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1996–1997, ISBN 83-904373-2-5 .
  • Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. II Zmienione i poprawione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1997–1998, ISBN 83-904373-3-3 .
  • Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich. (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071)
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. V Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1999–2000, ISBN 83-904373-7-6 .
  • POLSKA Atlas drogowy 1:200 000. Mapy Ścienne Beata Piętka, 2000.
  • Polska: autoatlas 1:300 000, Autoatlas opracowano dla potrzeb Polskiego Koncernu Naftowego ORLEN Spółka Akcyjna, Warszawa: ABW Sp. z o.o., 2001, ISBN 83-915542-0-1 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. IX Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2002–2003, ISBN 83-904373-7-6 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XII Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2004–2005, ISBN 83-904373-7-6 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XIV Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2005–2006, ISBN 83-904373-7-6 .
  • Polska 2009: atlas samochodowy 1:500 000. Wybrane fragmenty w skali 1:200 000. Wyd. XV. Carta Blanca Sp. z o.o., Grupa Wydawnicza PWN, 2009, s. 22-24. ISBN 978-83-61444-30-5.
  • Polska 2016: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. XXVII, Dom Wydawniczy PWN, 2016, ISBN 978-83-7705-942-5 .
  • Atlas samochodowy Polski 1:200 000 dla profesjonalistów. Wyd. IX. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2017. ISBN 978-83-7705-978-4.
  • Polska 2020/2021: mapa samochodowa 1:700 000, Warszawa: Grupa PWN, 2020, ISBN 978-83-65808-36-3 .

• w latach 1999–2000 odcinek od granicy państwowej do ówczesnej drogi nr 275 dalej posiadał kategorię drogi krajowej, następnie w 2000 roku otrzymał oznaczenie drogi krajowej nr 29
• zobacz informacje dla ruchu ciężkiego

Dopuszczalny nacisk na oś

Od 13 marca 2021 roku na drodze dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 tony[10], z wyjątkiem określonych odcinków[11] oznaczonych znakiem zakazu B-19.

Do 13 marca 2021 r.

Wcześniej droga wojewódzka nr 137 była objęta ograniczeniami dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi:

Znak Dopuszczalny nacisk Lata obowiązywania Odcinek
137[a]

137

do 10 ton lata 90. (?) – II połowa lat 2000. cała droga
Tabliczka DW137 do 8 ton[13] II połowa lat 2000. – 2021

Miejscowości zlokalizowane przy DW 137

Uwagi

  1. ↑ Wygląd znaku obowiązywał do końca 2000 roku[12]

Przypisy

  1. ↑ a b Zarządzenie nr 31 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie nadania numerów drogom wojewódzkim. [dostęp 2022-07-22].
  2. ↑ a b Wykaz dróg wojewódzkich w administracji Zarządu Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze [XLS] [online], 1 kwietnia 2022 [dostęp 2022-07-22]  (pol.).
  3. ↑ Pojezierze Lubuskie. Mapa turystyczna 1:120 000. Zakł. Kartograf. Sygnatura, Zielona Góra. 2007. ISBN 978-83-7499-100-1.
  4. ↑ Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 137 na odcinku Międzyrzecz-Trzciel. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  5. ↑ Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 137 na odcinku Międzyrzecz-Słubice. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  6. ↑ Lubuskie. Są pieniądze na budowę dróg wojewódzkich. rynekinfrastruktury.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  7. ↑ Przebudowa i rozbudowa drogi woj. nr 137 relacji Słubice-Sulęcin- Międzyrzecz:: ZADANIE nr 1: odcinek V od km 65+400,00 do km 67+400,00 odcinek VI od km 67+400,00 do km 68+050,00 odcinek VII od km 68+050,00 do km 69+644,00 ZADANIE nr 2: odcinek VIII od km 71+980,00 do km 73+350,00. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  8. ↑ Budowa obwodnicy Ośna Lubuskiego w ciągu drogi woj. nr 137 i 134. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  9. ↑ Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60)
  10. ↑ Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
  11. ↑

    Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędo-
    wej do 11,5 t, z uwzględnieniem art. 41a ust. 1 oraz z wyjątkiem określonym w art. 41b ust. 1.

    2. Dopuszcza się wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:

    1) po określonej drodze publicznej lub jej odcinku,
    2) w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki
    – zwanego dalej „zakazem”.
    (...)

    4. Wprowadzenie albo ustanowienie zakazu jest dopuszczalne na drogach publicznych lub ich odcinkach, których parametry techniczne lub stan techniczny konstrukcji nawierzchni jezdni nie są dostosowane do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t (...)
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 czerwca 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)
  12. ↑

    Rozdział 8
    Przepisy przejściowe i końcowe
    § 113 (...)
    2. Do dnia 31 grudnia 2000 r.:
    (...)
    2) dopuszcza się stosowanie znaków E-15a i E-15b o tle barwy czerwonej i napisie barwy białej do oznakowania dróg, których zarządcą jest organ samorządu terytorialnego.

    Rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. (Dz.U. z 1999 r. nr 58, poz. 622)
  13. ↑

    Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:

    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.

    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

Linki zewnętrzne

  • Droga wojewódzka nr 137 w OpenStreetMap
  • Droga wojewódzka nr 137 w conadrogach.pl
  • Droga wojewódzka nr 137 w drogiwpolsce.pl (WebArchive 2012-11-09). drogiwpolsce.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-09)].
  • p
  • d
  • e