E-85
Dane podstawowe | |
Państwo | Rosja |
---|---|
Producent | Eniks SA |
Typ | |
Konstrukcja | kompozytowa |
Załoga | 0 |
Historia | |
Data oblotu | 1993 |
Dane techniczne | |
Napęd | silnik strumieniowy |
Ciąg | 0,4 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość | 2,0 m |
Długość | 3,2 m |
Wysokość | 0,84 m |
Masa | |
Startowa | 140 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 600 km/h |
Pułap | 3000 m |
Zasięg | 70 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Rosja |
E-85 – ćwiczebny cel powietrzny opracowany przez firmę Eniks.
Historia
Prace nad urządzeniem prowadzono w 1992 r. Konstruktorzy postawili sobie za cel zbudowanie maszyny, która będzie imitować bezzałogowy statek powietrzny o powierzchni odbicia od 0,1 do 10 m2. Oblot prototypu został dokonany w 1993 r. Próby wykazały, że urządzenia jest zdolne do imitowanie małych obiektów, takich jak bomba szybująca czy rakieta manewrująca. Może być konfigurowana w zależności od wykonywanego aktualnie zadania[1].
Pojazd został zbudowany w układzie konwencjonalnego samolotu. E-85 jest mocowany do belki podskrzydłowej śmigłowca, który dokonuje jego zrzutu. Z uwagi na prostą budowę i niski koszt do jego napędu zastosowano silnik strumieniowy. Cel może być wyposażony w smugacze oraz znaczniki podczerwieni. Lądowanie E-85 odbywa się z wykorzystaniem spadochronu. Dron stanowi element zestawu, który składa się dodatkowo z układu montowania na nośniku (śmigłowcu), system przygotowania do startu, system sterowania zdalnego oraz części zapasowe. W skład naziemnej obsługi pojazdu wchodzą cztery osoby[2].
Przypisy
- p
- d
- e