Szmiel-1
Szmiel-1 podczas wystawy MAKS-2005 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Jakowlew | ||
Typ | |||
Załoga | 0 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1983 | ||
Liczba egz. | 50 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x silnik tłokowy | ||
Moc | 32 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 3,25 m | ||
Długość | 2,78 m | ||
Wysokość | 1,1 m | ||
Masa | |||
Własna | 130 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość przelotowa | 140 km/h | ||
Pułap | 3000 m | ||
Zasięg | 60 km | ||
Długotrwałość lotu | 2 h | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR, Rosja | |||
|
Szmiel-1 (ros. Шмель-1, pol. Trzmiel-1) – radziecki bezzałogowy statek powietrzny opracowany w latach 80. XX w., przeznaczony do prowadzenia rozpoznania taktycznego.
Historia
Konstrukcja powstała w Biurze Projektowym im. A. S. Jakowlewa w 1982 r. Do jej opracowania wykorzystano izraelskie doświadczenia związane z użyciem bezzałogowych statków powietrznych. Pierwszy lot Szmiela miał miejsce w 1983 r. W 1985 r. powstała wersja wyposażona w czteropunktowe stałe podwozie. Po kolejnych czterech latach, w 1989 r., rozpoczęto próby z egzemplarzem przenoszącym kamery pracujące w paśmie widzialnym oraz podczerwieni[1]. Wyposażenie było zamontowane na podkadłubowej platformie stabilizowanej żyroskopowo. W 1992 r. rozpoczęły się testy w wersji ćwiczebnego celu latającego. Łącznie wyprodukowano 50 egzemplarzy, które wykorzystano do prowadzonych badań[2].
Start drona odbywał się ze specjalnej wyrzutni zamontowanej na podwoziu BMD-1, z wykorzystaniem dwóch rakietowych silników na paliwo stałe, a lądowanie odbywało się z wykorzystaniem spadochronu. Urządzenie zostało skonstruowane z założeniem jego żywotności obejmującej dziesięć startów i lądowań. Dron mógł transmitować do naziemnej stacji kontroli obraz wideo w czasie rzeczywistym oraz przekazywać informacje o swojej lokalizacji[3]. Po zdemontowaniu był transportowany w specjalnym pojemniku w pojeździe BMD-1, tam też mieściło się stanowisko kontroli lotu. Jedno stanowisko mogło kontrolować lot dwóch dronów[4]. Kompleks obejmujący dron, stanowisko kontroli oraz stację obsługi technicznej nosił nazwę Stierch (ros. Стерх, pol. Żuraw)[5].
Doświadczenia związane z opracowaniem Szmiela wykorzystano przy budowie drona Pczeła[6].
Przypisy
- ↑ Беспилотный летательный аппарат Шмель-1. Железки.ру. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-26)]. (ros.).
- ↑ Комплекс «Стерх» с БПЛА «Шмель-1». Беспилотные летательные аппараты. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-03)]. (ros.).
- ↑ Шмель-1. Уголок неба. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-03)]. (ros.).
- ↑ Шмель-1 от Яковлева. Avia.pro. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-03)]. (ros.).
- ↑ Оперативный БПЛА-разведчик «Шмель-1». Авиару.рф. [dostęp 2023-11-03]. (ros.).
- ↑ Авиация Шмель-1. Вся авиация. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-03)]. (ros.).
- p
- d
- e