Granat-4
Dane podstawowe | |||
Państwo | Rosja | ||
---|---|---|---|
Producent | ООО Ижмаш – Беспилотные системы | ||
Typ | |||
Konstrukcja | kompozytowa | ||
Załoga | 0 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | silnik tłokowy GSP-135 | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 3,2 m | ||
Długość | 2,6 m | ||
Szerokość kadłuba | 0,4 m | ||
Masa | |||
Użyteczna | 3 kg | ||
Startowa | 30 kg | ||
Zapas paliwa | 15,2 l | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 140 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 90 km/h | ||
Pułap | 4000 m | ||
Zasięg | 100 km | ||
Długotrwałość lotu | 6 h | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Rosja | |||
|
Granat-4 (ros. Гранат-4) – rosyjski dron przeznaczony do prowadzenia rozpoznania i walki elektronicznej, wykorzystywany przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.
Opis
Granat-4 jest konstrukcją opartą o wcześniej opracowany, przez firmę JSC Aerokon (ros. АО Аэрокон), dron Rubież-20 (ros. Рубеж-20). Jest produkowany w zakładach Iżmasz – Systemy Bezpilotowe (ros. ООО Ижмаш – Беспилотные системы) w Iżewsku. Jest przeznaczony do prowadzenia obserwacji powierzchni ziemi, obiektów, autostrad, siły żywej oraz sprzętu w czasie zbliżonym do rzeczywistego oraz rozpoznania radiowego, identyfikacji źródeł promieniowania w zakresie radiowym, zagłuszania i tłumienia sprzętu elektronicznego. W 2015 r. został wprowadzony na wyposażenie jednostek Centralnego Okręgu Wojskowego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[1]. W grudniu 2018 r. został wykorzystany w rejonie Tambowa, podczas manewrów jednostek wojskowych Zachodniego Okręgu Wojskowego SZ FR[2]. W tym samym czasie dron został wykorzystany podczas manewrów Centralnego Okręgu Wojskowego pod Nowosibirskiem[3].
Dron został zaprezentowany na Międzynarodowym Forum Wojskowo-Technicznym „ARMIA-2019”. Jewgenij Zajcew, zastępca dyrektora ds. rozwoju firmy Iżmasz, oświadczył, że Granat-4 jest dostarczany Siłom Zbrojnym FR. Ponadto zakupem konstrukcji są zainteresowane kraje azjatyckie i afrykańskie[4].
Przenosi wyposażenie rejestrujące służące prowadzeniu działalności w zakresie światła widzialnego, podczerwieni oraz rozpoznania radioelektronicznego. Dron pracuje jako część składowa kompleksu, w skład którego wchodzi naziemne stanowisko kontroli, dwa drony, komplet wymiennych modułów zasilania i kompleks transportowo-startowy na bazie pojazdu KamAZ[5]. Przygotowanie do startu zajmuje 20 minut, dron jest obsługiwany przez czterech żołnierzy. Jest napędzany przez silnik tłokowy o średnim zużyciu paliwa wynoszącym 0,4 l/h, może pracować w temperaturach do –30 °C do +40 °C. Start odbywa się z wykorzystaniem katapulty, lądowanie z wykorzystaniem spadochronu[4].
Użycie bojowe
Federacja Rosyjska przekazała bliżej niesprecyzowaną ilość egzemplarzy drona dostosowanego do pracy z systemami walki elektronicznej RB-341V Lejer-3 oraz wsparcia artyleryjskiego Nawodczik-2 siłom separatystycznej Donieckiej Republiki Ludowej. W listopadzie 2014 r. Granat-4 został zestrzelony przez Siły Zbrojne Ukrainy w pobliżu miasta Szczastia w obwodzie ługańskim. W połowie stycznia 2015 r. pojawiły się zdjęcia kolejnego egzemplarza drona zestrzelonego nad terenem Ukrainy, który przenosił wyposażenie służące do walki radioelektronicznej[4]. Dron został również użyty przez wojska rosyjskie na terenie Syrii. W grudniu 2016 r. dwa drony zostały skierowane na poszukiwanie miejsca katastrofy samolotu Tu-154 Ministerstwa Obrony, który rozbił się w Morzu Czarnym niedaleko Soczi[6].
Galeria
- Drony Granat-4 na stanowisku startowym
- Start drona
- Granat-4 podczas targów Interpolitex-2015
- Granat-4 zestrzelony przez wojska ukraińskie i prezentowany w dniach 21–28 lutego 2015 r. w centrum Kijowa
Przypisy
- ↑ Гранат-4. RoboTrends. [dostęp 2022-05-25]. (ros.).
- ↑ Новейший комплекс «Гранат-4» впервые применят на учениях ЗВО. ТРК „Звезда”. [dostęp 2022-05-25]. (ros.).
- ↑ Разведчики ЦВО успешно применили беспилотник «Гранат-4» под Новосибирском. ТРК „Звезда”. [dostęp 2022-05-25]. (ros.).
- ↑ a b c КОМПЛЕКС ДИСТАНЦИОННОГО НАБЛЮДЕНИЯ И РЕТРАНСЛЯЦИИ «ГРАНАТ-4». НЕВСКИЙ БАСТИОН. [dostęp 2022-05-25]. (ros.).
- ↑ Гранат-4. Технические характеристики. Фото.. AVIA.PRO. [dostęp 2022-05-25]. (ros.).
- ↑ Для работ в зоне катастрофы Ту-154, летевшего в Сирию, привлечены подводные роботы и беспилотники. RoboTrends. [dostęp 2022-05-25]. (ros.).
- p
- d
- e