Piotr Dolemba
 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 marca 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | ok. 1918–1940 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 1 Pułk Piechoty Legionów |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
    | |
Piotr Józef Dolemba (ur. 18 lutego?/3 marca 1902 w Płoskirowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 31 marca 1902 w Płoskirowie, w rodzinie Józefa[1]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 w 1 pułku piechoty Legionów walczył m.in. o Białystok i pod Warszawą.
Ukończył Oficerską Szkołę dla Podoficerów w Bydgoszczy. 15 lipca 1925 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 lipca 1925 roku i 58. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2], a minister spraw wojskowych wcielił do 45 pułku piechoty w Równem[3][4]. 15 sierpnia 1928 roku został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 15 lipca 1927 roku i 56,5. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza[6][7][8][9]. Był dowódcą 3 kompanii batalionu KOP „Podświle”. Od 9 listopada 1935 roku w 21 pułku piechoty w Warszawie. W marcu 1939 roku, w stopniu kapitana, dowodził 6 kompanią strzelecką II batalionu 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach[10][11].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku i między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[11] – lista wywózkowa LW 036/4 poz. 85 z 16 kwietnia 1940 roku, akta osobowe nr 3251[12]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim[11]. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[13]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[14]
- Srebrny Krzyż Zasługi (29 października 1938)[15]
- Odznaka pamiątkowa „Krzyż za zdobycie Wilna 1919” – Wielkanoc w Wilnie (1919)
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[16]
Upamiętnienie
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana (sic!). Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Na Pomniku Katyńskim na Cmentarzu Starym w Kielcach[17][18].
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Dolemba Piotr [online], Katyń 1940 [dostęp 2022-09-28] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 30 lipca 1925 roku, s. 432, z tym samym starszeństwem promowano 72. podporuczników piechoty.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 16 września 1925 roku, s. 506.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 61, 279, w chwili wydania Rocznika Piotr Dolemba był jedynym podporucznikiem piechoty ze starszeństwem z 15 lipca 1925 roku. W tym samym czasie 66. jego kolegów z promocji było już porucznikami.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928 roku, s. 275.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 307.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 110, 910 zajmował wówczas 49. lokatę.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 118.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 115 zajmował wówczas 47. lokatę.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 552.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 306.
- ↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 696 .
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 110 .
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 252, poz. 575 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 242.
- ↑ Kwesta na rozbudowę Pomnika Katyńskiego – Wydarzenia – Strona Kieleckiej Rodziny Katyńskiej [online], katyn.wrota-swietokrzyskie.pl [dostęp 2017-08-28] (pol.).
- ↑ Miasto Kielce, „Miejsca Pamięci Narodowej” [dostęp 2017-08-28] (pol.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
- Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Убиты в Катыни. Книга памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению Политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-7870-0123-5.
