Starożuków
Cerkiew św. Michała | |||
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
Kod pocztowy | 35317 | ||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
50°41′24″N 25°57′36″E/50,690000 25,960000 | |||
|
Starożuków, Stary Żuków (ukr. Старожуків, Starożukiw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w radzie wiejskiej Zoria. W 2001 roku liczyła 391 mieszkańców.
Historia
Położony na Wołyniu Żuków należał w średniowieczu do dóbr królewskich. W 1516 r. Żuków został nadany Bohuszowi Bohowitywowi przez Zygmunta Starego[1]. Następnie przeszedł w ręce Prońskich i Zbaraskich. Od 1630 r. znajdował się w składzie dóbr klewańskich rodu Czartoryskich, którzy tytułowali się książętami na Klewaniu i Żukowie od początku XVIII w. Włość żukowska obejmowała wówczas m.in. miasteczko Żuków (Nowożuków), wieś Żuków (Starożuków) i inne.
W okresie międzywojennym w granicach II Rzeczypospolitej: powiat rówieński, gmina Klewań. W okolicach Starego Żukowa w 1920 rozgrywała się bitwa polskiej 2 Armii z armią konną Siemiona Budionnego[2]. W 1933 na terenie Starożukowa znajdowały się 33 działki osadników wojskowych.
Zabytki
- zamek[3] gotycki, którego resztki odnaleźć można do dziś.
- drewniana cerkiew pod wezwaniem św. Michała.
Przypisy
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880-1902, s. 844.
- ↑ Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, s. 355–358. ISBN 83-7399-096-8.
- ↑ Żuków Stary. [dostęp 2013-09-18].
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, Warszawa, 1880–1902, s. 844.
Linki zewnętrzne
- Żuków Stary, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 844 .
- Zamek w Żukowie Starym
- p
- d
- e