Trójka uporządkowana

Trójka uporządkowanazbiór zbudowany z obiektów x , y , z {\displaystyle x,y,z} tak, aby była określona kolejność tych elementów, oznaczany zazwyczaj symbolem ( x , y , z ) {\displaystyle (x,y,z)} [1][2]. Elementy trójki uporządkowanej nazywa się jej współrzędnymi[1]. Przy powyższym zapisie, x {\displaystyle x} nazywa się pierwszą współrzędną, y {\displaystyle y} drugą współrzędną, a z {\displaystyle z} trzecią współrzędną[1].

Definicje formalne

Za pomocą pary zagnieżdzonej

Formalnie, przy pomocy pojęcia pary uporządkowanej, definiuje się trójkę uporządkowaną ( x , y , z ) {\displaystyle (x,y,z)} jako parę uporządkowaną ( ( x , y ) , z ) {\displaystyle ((x,y),z)} [1][2][3].

( x , y , z ) = ( ( x , y ) , z ) {\displaystyle (x,y,z)=((x,y),z)}

Korzystając z definicji pary Kuratowskiego, trójka wyglądała by wówczas tak:

( x , y , z ) = { { { { x } , { x , y } } } , { { { x } , { x , y } } , z } } {\displaystyle (x,y,z)={\Bigl \{}{\Bigl \{}\{\{x\},\{x,y\}\}{\Bigr \}},{\Bigl \{}\{\{x\},\{x,y\}\},z{\Bigr \}}{\Bigr \}}}


Analogicznie można zdefiniować n-kę uporządkowaną, dla każdego n 3 {\displaystyle n\geq 3} [1][2][3][4].

Minusem zagnieżdżeń jest to. że w ostatecznej formule elementy dublują się (np. x występuje tam czterokrotnie więc przy podstawianiu konieczne będzie jego czterokrotne przepisanie).

Za pomocą zbioru par

Można zdefiniować trójkę numerjąc kązdy element bezpośrednnio, na podobnej zasadzie jak w parze Hausdorfa:

( x , y , z ) = { ( 1 , x ) , ( 2 , y ) , ( 3 , z ) } {\displaystyle (x,y,z)={\Bigl \{}(1,x),(2,y),(3,z){\Bigr \}}}

Należy zwrócić uwagę że pary nie można zastąpić zwykłym zbiorem ponieważ pojawiła by się niejednoznaczność np. dla ( 3 , 1 , 2 ) = { { 1 , 3 } , { 2 , 1 } , { 3 , 2 } } = { { 1 , 2 } , { 2 , 3 } , { 3 , 1 } } = ( 2 , 3 , 1 ) {\displaystyle (3,1,2)=\{\{1,3\},\{2,1\},\{3,2\}\}=\{\{1,2\},\{2,3\},\{3,1\}\}=(2,3,1)} .

Korzystając z definicji pary Hausdorffa, trójka wyglądała by wówczas tak:

( x , y , z ) = { { { 1 } , { 2 , x } } , { { 1 , 2 } , { 2 , y } } , { { 1 , 3 } , { 2 , z } } } {\displaystyle (x,y,z)={\Bigl \{}\{\{1\},\{2,x\}\},\{\{1,2\},\{2,y\}\},\{\{1,3\},\{2,z\}\}{\Bigr \}}}

w takiej postaci, każdy element trójki występuje dokładnie jeden raz w ostatecznej formule.

Analogicznie można zdefiniować n-kę uporządkowaną, dla każdego n 3 {\displaystyle n\geq 3} :

( x 1 , x 2 , . . . , x n ) = { ( 1 , x 1 ) , ( 2 , x 2 ) , . . . , ( n , x n ) } {\displaystyle (x_{1},x_{2},...,x_{n})={\Bigl \{}(1,x_{1}),(2,x_{2}),...,(n,x_{n}){\Bigr \}}}

Własności i zastosowanie

Można udowodnić twierdzenie stwierdzające, że ( a , b , c ) = ( d , e , f ) ( a = d b = e c = f ) {\displaystyle (a,b,c)=(d,e,f)\Leftrightarrow (a=d\wedge b=e\wedge c=f)} [1][2][3].

Trójki uporządkowane stosowane są np. do zapisu współrzędnych punktów w przestrzeniach trójwymiarowych[5].

Przypisy

  1. a b c d e f Włodzimierz Waliszewski i in., Encyklopedia szkolna. Matematyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988, ISBN 83-02-02551-8, s. 328: Trójka uporządkowana.
  2. a b c d Aleksander Błaszczyk, Sławomir Turek, Teoria mnogości, PWN, Warszawa 2015, ISBN 978-83-01-15232-1, s. 6-8
  3. a b c Wiktor Marek, Janusz Onyszkiewicz, Elementy logiki i teorii mnogości w zadaniach, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, ISBN 978-83-01-14547-7, s. 22
  4. Antoni Chronowski, Zadania z elementów teorii mnogości i logiki matematycznej, Wydawnictwo Dla Szkoły, Wilkowice 2004, ISBN 83-88396-42-0, s. 32
  5. Helena Rasiowa, Wstęp do matematyki współczesnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, ISBN 978-83-01-14294-0, s. 71
  • p
  • d
  • e
Funkcje matematyczne
pojęcia podstawowe
obraz
  • zbiór wartości
przeciwobraz
  • poziomice, in. warstwice
  • miejsca zerowe
  • jądro funkcji
  • mały obraz
typy (rodzaje)
ogólne
ciągi
inne funkcje jednej zmiennej
funkcje wielu zmiennych
funkcje zdefiniowane
samą przeciwdziedziną
działania algebraiczne
odmiany działań
jednoargumentowych
funkcje zdefiniowane
zbiorem wartości
zdefiniowane porządkiem
zdefiniowane algebraicznie
inne funkcje
pojęcia określone
głównie dla działań
jednoargumentowych
złożenie funkcji
(superpozycja)
przypadek działań
jednoargumentowych
inne przypadki
struktury
definiowane funkcjami
inne powiązane
pojęcia
twierdzenia
uogólnienia